Çıkıyorum ki...

   Hayatımdan çık! Çık ki hayatın senin olsun...

   Yokluklarına alışabildiklerim veya boşlukları hala cereyan yapanlar; haberlerini aldıkça yeni teoriler yazıyorum. İçinde ben kötüyüm, ben kaybedenim.
   Diyorlar ki; çok harika şimdi, hayatı harika, o şimdi çok mutlu ve SENİ HATIRLAMIYOR BİLE. Hatırlamasınlar da zaten. Ama ya ben hala hayatımdan çıkarmamakta inat etseydim, ya hala benimle olmaktaki ısrarlarında onlara uyum gösterseydim; şimdi mutlu olabilirler miydi?
   Ben bu hayatların neresindeyim. Ben neden kaybedenim. Ben niye hep kazananların ardısıra kalanım. Ben ve Neden!