Hayat-Kadını

   “kusura bakma. Kapı açıktı” konuşan hayat kadınıydı, açık kalmış kapımdan içeri giren. Fahişeydi. Hayat kadını ne ilginç iki kelimeydi, birleşik isim.

   Hayat ve kadın.

   Kadının hayatı.

   Hayatın kadını.

   Hayattı, kadın denebilirdi mesela, ya da kadın hayattı.

   Kim bilir belki de bir fahişe kendine Hayat ismini, gerçek ismini gizlemek için kullanabilirdi. Hayatın kendini düşürdüğü iğrenç noktada benliğini gizlemek için; Hayat diye anılmak, hayatı bile aşan bir ironiye sahipti.

   Fahişeydi alt üstü. Açık kalmış kapıdan bir an sızı vermişti içeri; uzun zamandır beklediğim mucizeye olan inancımı kaybettiğim gece.

   Umut ne ilginç bir şeydi; bir fahişeyi hayatımın kadını yapabilmişti. Yoksa hayatımın kadınları hep birer fahişe miydiler?

   Fahişelerden umut dilenecek kadar zayıftım; hayat böyle söylüyordu, açık kalmış kapıdan içeri sızan kadınla.

   Fahişeydi hayat.