maskesizim

   Her hangi biri olabilir herkes;ama kısa süreliğine, taşıyabildiği ve dayanabildiği sürece. Birini çıkarıp diğer maskeyi takmak gibidir hayatlar; evde, işte, sevdiklerinle ve de sevmediklerine.
   Sevgili olabilir herkes mesela. "Sev" kökünü olabildiğince çok kullanabilir ve her türlüsünü deneyimleyebilir. "seni seviyorum" la başlar ilk maskeli balo, ardından "sevgili" olur bir başka roldaşıyla, zaman kelimeyi şekillendirmeye devam eder, "sevmemişsin beni zaten, hem de hiç" kelimeler uzar, nidalar sertleşir; maskelerin yıpranan saklayıcılığını işlevini yitirmeye başlamıştır çoktan ve derken "sev" kökü; "sevgine de sana da inanmıyorum,lanet olsun" olur ve işlevi bir başka partnere kadar rafa kalkmak olur.
   İnsan da olabilir herkes ama en zor olandır insan olabilmek. Erdem ister; erdemse susmak ister hemde çokça susmak. Susmak yenilgi demektir bilmeyenler için, yenilgilerin ardında erdemli bir insan olmayı kaç bünye taşıyabilirse o kadar sürer insan olmayı denemişlerin "olabilme" çabası.
   Anne olabilir her kadın, baba olabildiği gibi her erkeğin. Ardından iyi cümleler gelen bir insan yetiştiren anne,baba olmaksa imkan sınırlarının uçlarındadır. Bu yüzdendir ki toplum endi savunmasını yaratıp herkesi iyi anne, iyi baba olarak niteler ki kendisinin maskesi de işlevini yitirdiğinde geri kalanlar; bir zamanlar kendisinin yaptığı gibi üç maymunu oynayabilsin.
   Her şey olabilir mi herhangi biri herhangi bir başkası için? Her şey denen olabilmek bu denli kolay olabilir mi peki?
   Oysa hiç kimse olmak en kolayıdır; bir hiç olmak. Hiç kimse için herhangi bir anlam ifade etmeyen olmak en ulaşılır olandır ve de maskelerin ardına gizlenmek zorunda olmayan.