ikilemdekiler

   “Sen ne düşünüyorsun evlilik hakkında?” kızın beklemediği bir soruydu. Kız adamla bunu daha öncede konuşmuşlardı ve adamın düşünceleri her zaman aynı olmasa da, kız adamın düşüncelerinin değişmezlerini biliyordu. Bugünse konuşmak istediği en son konu buydu. Aslında kendisinin de pek net olmadığı bir konuda konuşmak büyük bir hataydı. İçten içe bir istek duymuyor değildi ama istediği diğerlerinin istediği türde bir evlilikten farklıydı, adamın düşüncelerindeki evlilikten de. “ne düşündüğümü daha öncede konuştuk biliyorsun ve bence sen haklısın; evlilik toplumun nitelendirdiği kadar basit değil”.

   “nitelendirmek mi? Bence toplum hiçbir nitelik aramıyor ya da herhangi bir kriter koymuyor; sadece ‘yapın gitsin’ diyor” kız adamın cümlelerine katılıyordu. Ama adamı desteklemek adamla evlenememek demekti ve kız bunun tersini istiyordu. Bunca zamandır uğraş verdiği bir emeği yok etmek demek olabilirdi; kullanılacak her hangi bir kelime. Sessiz kalmak daha iyi olabilirdi, ama adamın karşısında susmakta bir şeyler söylemekti ki bunları adamın şekillendirmesine izin vermekte istemiyordu. Sevdiğini desteklemek; sevdiğine sevgisini itiraf etmemeyi gerektiriyordu. Şimdi ki mutluluk; düşlerini kurduğu tüm hayallerden vazgeçmek anlamına geliyordu.