D

   Dün bir rüyadaydım,bugünse bir kabus da.Dün seninleydik yani aslında sen yoktun ama beraberdik hissedebiliyordum.Uzatsam elimi,elin hemen yanımdaydı;hissediyordum.Sanki nefesinin kokusu,hatta sıcaklığı vardı.
   Sabah senin olduğun yer bomboştu;bir karadelik,enerjisini yokluktan alan ama yok olmayan bir sensizlik hali,uzay zamansal bir açıklanamamazlık.Aslında bir boşlukdan daha çok: "seni seviyorum" dememin ardından gelen, "ama ben sana hiç o gözle bakmadım,seni seviyorum ama iyi bir arkadaş olarak.Hem sen benden çok daha iyilerini hak ediyorsun.Hadi bunu unutalım ve yine dost kalalım olur mu,seni kaybetmek istemem" kaybetmekle,avutulma arası saçma bir araf durumu.
   Civa gibi ağır bir umutsuzluk ile flor yalnızlığının harmanıyla doluydu her yer;sen vardın,ben yoktum,ben var mıydım bilmiyorum ama,sen yine yoktun.