Gün gelecek gözlerim görmez olacak,kulaklarım ağır işitecek,kim bilir belki vücudumun bir kısmı tutmaz olacak ya da tamamen iş göremez olucam;o anlarımda yine yanımda olabilecek misin?
Her gün gazetemi alıp,baş ucumda her gün okuyabilecek misin;en sevdiğim yemekleri ilk günki gibi zevkle ve de sevgiyle pişirebilecek misin,tabi ki önceleri gibi iltifatlar beklemeden?
Aksi ve de çekilmez olucam yaşlandıkça,hatta lanet bir ihtiyar;sana hakaretler edicem belki,kalbini kırıcam kim bilir ama yine de aynı sıcaklıkla,hiç bir şey olmamaış gibi o aşık olduğum gülüşünle hayatıma güneş doğurabilecek misin,beni hayatta sımsıkı tutabilecek misin?
Gözlerim görmediğinden sana yazdırıcam bu satırları,yazılarımdaki sen değil de bir başkasını anlatsam hiç değiştirmeden ve de tepki vermeden yazabilecek misin;yazmak için beni teşvik edip,yazmak istemediğim aksileştiğim,inatlaştığım zamanlarda ilham perilerimi koynuma sokabilecek misin?
Bunlar şartlarım değil;seni sevmem için yada olacağını da sanmam ama bunlara "evet" diyebilme cesaretin varsa ben sendeki bu korkusuzluğu,bu umudu sevmeye hazırım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder