Kutu

   "bişey söyliyim mi;bırak şu caf caf lı tasvirler yapmayı da esas olanı anlat.Ne olduğunu çok iyi biliyorsun,şimdi benim ağzımdan konuşup,olmayan bir hayatı bana yıkmayı bırak da kendini anlat.Evet evet kendini.Ben kim miyim?Beni her an yazıyorsun da aslında ben yokum,bunu da biliyorsun fakat ne hikmetse kendini anlatmak sana ölüm geliyor.Bu kadar mı korkuyorsun aynaya bakmaktan.
   Bugün ne yaparsan yap senin yazdıklarını değil,senin söyleyemediklerini anlatıcam;daha doğrusu yazıcam,en doğrusu sen yazacaksın ama ben söylüyor muşum gibi olucak.Yo bence gayet güzel.Bıktım sürekli senin olmayan hayatının arkasında,var olanı saklayan olmaktan.Hem neden benim sözlerimi tırnak içinde yazıyorsun;sanki alıntıymış gibi.Kabul et;ben sensin,sen yazdığın ben.Evet adım yok biliyorum;çünkü sen koymadın,hani şu her gece 'sen' diye başlayan sevgilimsi yazılarının olmayan aktörünün hiç telafuz edilmeyen,olmayan adı gibi.
   Ne komik değil mi;senin yazgının sana ihanet eder gözükmesi,senin parmaklarının seni anlatması ama senin yazdıklarının beni anlatıyor olması.Ben yani sen;hani şu ne kadar benzemek istemesek de hep benzediğimiz babalarımızın birer ucuz klonu olmamız gibi.Kabul etmek zor,direnmek daha zor.
   Bırak artık bu alıntı sözler riyakarlığını.Kaldır şı,u tırnak ifadesini cümlelerimin üzerinden,kendini yaz.Anlat;dinleyen olmasa da.Varsın seni böyle tanısınlar,varsın seni bilsinler; içini, zayıflıklarını,korkularını.Yüzleş kendinle ve de senin yanında olmaları için taktığın maskenin peşinden gelenlerle.'ben buyum' de.Bu kadar da olmaz;kendi cümlene bile benim ağzımdan,kendi parmaklarını inkar edip alıntı muamelesi yapıyorsun.
   Anlaşıldı;sen adam olmazsın,olsanda bunu yazamazsın.Varsın yine berbat hayatı yaşayan ben olayım,kabul ediyorum;sürekli 'sen' diye başlayan kişide benim sevgilim.Hadi sen uyu.Kapat tırnağı ve uyu"