Tarif edemem, tarif bilmem; kelimelerim eksik ve de düzensiz çıkar ağzımdan. Sesim seni gördüğüm yerde bir ergen öncesi oğlan-toy delikanlı ikileminde çatlar, konuşamam utanırım. Gözlerine bakabilirim ama uzun uzun, sen farketmeden gamzelerini seyredebilirim. Sana kendimi, hislerimi; suskunluğum anlatabilir ancak.
Güçsüz değilim asla ama karşında yenilmez bir savaşçı gibi duramayacağımdan eminim, belki aşk dilenen bir zavallı da olmam ama bir şeyler isteyen bir duruş olur karşındaki halim. Sana öylece gelmek isterim ama gelemem, bir bahane bulmak isterim ama sana yalanda söyleyemem.
Belki de yalnız yazabilirim, evet sadece yazabilirim; çünkü ben ancak yazmayı bilirim, onu da pek iyi bilmesemde sana kendimi anlatabilmek için yazmayı öğrenebilirim, ama sen bekler misin bilmem?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder