Hayatımı düşününce mutlu günüm geliyor aklıma; bana "bende senden" dediğin o tek an. İşte o gündü mutluluk, o günmüş mutluluk.
Sevmeye engel olmaz acılar,seversin; sevdiğine sevdiğini söylemeye engeldir işte o acılar. Ne zaman sevsen canın acır ve sen bir daha acımamak için sevmeye kota koyarsın; bir nevi bariyer olur, engel olur ama acılardan çok hayata.
Kapitali okuduğumuz yıllarda; devlet denen sistemlerin yerleşik değerlerine meydan okur, içine insanı koyardık. İnsan derdik sevsin, sevilsin; gözü karaydık. Sistemi alaşağı eden; sevdiğini söyleyemeyen olduk; ne zaman dönüştük, ne zaman bu kadar acıtıldık unuttum.
Cesaret; inandığı değerler için can vermekti, şimdi inandığı sevgiyi haykıramaz olduk.Susmak sosyal bir kaygı oldu; kaybettikte sosyalleşmeye muthaç olduk, şimdi kalabalıklar içinde ıssız cumhuriyetleriz.
Sana dair ne varsa içimde, seni bekliyor; biliyorum söyleyemedim hala ama en azından hala yazabiliyorum. Biliyorum bir gün bunu da kaybedebilirim ama şimdilik şansımız var gibi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder