bildim mi

   Çok tanıdık geliyorsun, adın hüzün olabilir mi? Ne zamandır birlikteyiz ama benden hala sakladıkların olduğuna inanıyorum; her kelimenin ardısıra umut kovalamak, her cümlende kendime dair bir şeyler bulma çabasında zorlanmak istemiyorum artık. Ne dersin, direk konuşalım mı; tüm hislerimizden bahsedip, umursamazca toplumu hiçe sayalım mı?

   Uzak ihtimalleri yakın kılabiliriz sanmıştım; adın mutluluk değil miydi senin? Sen farklısındır diye bende tüm farklılıklarımı sana açmıştım, "yanılmadın" de lütfen, "sen doğru insansın" de. Hayat bana bu kez iyi davranacak diye tüm kötülüklerden uzak durdum onca zaman; bir çocuk misali bayram sabahlarında giyilecek yeni ayakkabılar gibi bekledim seni. "Geldim" de "beklediğime değdi" diyebileyim.

   Fırtınanın ardından beklenen güneş yüzümü ısıtıyor, adın YE... değil mi? Bir başkası değil artık beklenen; isminde belli suretin de. Seni biliyormuşum doğduğumdan beri, seni bekliyor muşum sevmeyi öğrendiğimden beri, senden öncekiler; hiç biri yokmuş ve hepsi senin izlerini takibe zorluyormuş beni. Adının farsçada ki yankısı kulaklarımda çınlıyor;Adını bildim öyle değil mi?