"beni incitmek istedin öyle mi?"
" evet. İncitmek istedim"
" İyi incittin öyleyse ama bu sen değilsin"
" Beni de kendine benzettin işte. Mutlu ol"
" Kendimi incitmek için kendime yetiyorum zaten, neden bir başka ben daha yaratayım ki?"
" Yarattın işte. Ben bile kendimi tanımıyorum sayende; eski ben kalmadı, mutlu musun?"
" Mutlu mu? Keşke olabilseydim ama değilim. Bu kez mutsuzluğum nedeni senin kendini bana benzemekten koruyamamış olman. Ve daha önemlisi; kötü bir kopyam olmuşsun. Ben çok daha iyi incitirdim kendimi"
" Nasıl yani. 'Seni sevmemişim, sana aşık değilmişim' diyorum daha ne söylememi bekliyorsun. Herşey yalanmış; bundan daha kötü ne olabilir ki?"
"Ben yalan söylerken kendime hakeret edildiğinin anlaşılabileceği bir intikam düşünmezdim; en azından karşımda ki bu açığımı göremezdi"" Ne saçmalıyorsun yine?"
" Kendine hakaret ediyorsun; madem ki aşık değildin, neden benle onca zaman seviştin? Adını koymak ister misin?"
" Hastasın sen ve de iğrençsin, iğrenç!"
" Evet haklısın ama sen ben olmadığın için, bence mutlu olmalısın. Adını koymaya gelince; bu saatten sonra adını ikimizde biliyoruz, yalan yaşadıklarının..."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder