Sen gelirsin diye, hiç bir şeyin yerini değişmedim. Sen döndüğünde garipseme diye, ne varsa bildiğin her şey aynı; acılarımda. Dönme ihtimalin için gecelerce bekledim, gündüzleri gelmezsin diye. Hasret çığlıkları bedenimde senin dönüşünü bekliyor...
Tüm kabuklarımı sıyırıp, maskeler takamadığım en içteki BEN'e dokunacak biri beklediğim. Kendimin dahi unuttuğu ve belki de hiç tanımamış olduğum, özüme dokunabilecek birinin gelebilme olasılığıyla, gecelerimi uykusuz, günlerimi umutla tükettim.
Sokakta yürürken gözleri gözlerime değen her kadını sana benzetiyorum; "acaba..." diyorum içimden. Son öpüşünün asılı kaldığı dudaklarım biliyor tadını;o bile aynı hiç değişmedi. Telefonum aynı, adresim aynı, beni son görüşündeki pijamalarımla uyuyorum hala, rengi değişmiş olsa da yine aynı şekilde tarıyorum saçlarımı.
Sence değişmeli miydim? Belki de gidişin değişmediğimden di? Dönersen, bilicem; değişmemi istedin mi yoksa değişmediğimden miydi gidişin...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder