Bir nokta ile başlar cümle,her ne kadar cümlenin sonuna konduğuna inandırılsakda.Noktadan sonra bir karakter boşluk bazan olur bazan sa unutulur ve büyük harfle başlanmalıdır;umut ikliminde yeni bir serüven olması düşüncesiyle.Sonra noktalar artar,tabi cümlelerde,yazı olur.Yazının konusunun noktalarla alakası yoktur belki ama hayatın toplamını sadece noktaların bireyselliği mümkün kılar.Parçaların toplamı,bütünden fazladır bir oranda.Tek nokta hiç bir anlama sahip değilken,çizgi; noktalar kümesi,geometrik kavramlar; çizgilerin eseridir.
Bir aşkın serüveni,aşka aşıklarla başlar.Kimi zaman yollarda heba olur yalnız bırakılan kalpler,kimi zaman değer bilmezler elinde harcanır gider.Her hareket bir devinim yaratır,hayat denen boşlukda.Bir araya gelir noktalar,çizgi olur,çizgiler;aşkı anlatır,hikaye olur.Değilmidir ki aşk;gönüllerini ortaya koyabilenlerin gözükaralığı,ve de ruhlarının yağını kandil misali aşıklara pervane eden aşıkların toplamı.
Ne aşkı sormak gerek ne de aramak,aşık olmak;bir noktadan başlayıp umutla cümle olabilme ihtimalinde benliğini öldürebilmek demek.İçdeki bize erişmek için ölmeden ölmeyi öğrenmek gerek.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder