"KİMSİN"
Soru değildi, herhangi bir seslenişte. Cevap veremezdim; sustum.
   "NEDEN"
...dedi; nedenini biliyordum, ne demek istediğini de, dilim döndüğünce anlatmak istedim; sesim yoktu. Ne güldü,  ne de kızdı; bense ağlamak istedim, salya sümük hem de. Yüzüm yere akmasın diye ellerimle tutmaya çalışıyor; yapamıyor, yardım istiyor; kimseye ulaşamıyor,gitmek istiyor; bir türlü uzaklaşamıyordum. Adam gibi hüzünlerdi aradığım oysa tek bir soruna dahi sahip değildim.
   "KİMSİN"
Bu kez soruyor muydu? Kimdim? Gerçekten kimdim; herhangi biri mi yoksa hiç kimse mi?
Ya soran kimdi ya da ne? Neden bana soruyordu, oysa ne soruyorsa bildiğini biliyordum ama söyleyemiyordum; susamıyordum da.
   "KAYBOLDUM"
... diye haykırabilmek isterdim yüzüne, istediğim hiç bir şeyi yapamadığım gibi bunu da yapamayacağımı bilerek kabullendim yenilgiyi.
   "YENİLGİ"

Bunu O mu söyledi, ben mi? O kimdi, ya ben?