yalan

"Aşk hastalıktır" dedi;aşık olamama hastalıklısı... 

   Her vakit hastalıklı bir egoya sahiptir, yazar. Olmayan ütopik bir dünyanın, yalan tanrısı olmak, düşlemek ve belki de düşleri yok etmek gibidir; yaz(a)mak. Varolmak için,yazmak; yaşamak zorunda bırakılandan kurtulmak için,yazmak; sadece ego için yazmak...

   Hayatın hiç bir anına müdahale edemeyen, tek bir dizgiyi değiştiremeyen, rol yeteneksiz figüranlıklarla Tanrının egosunu okşamak zorunda olduğunun "ne yazık ki" farkında olanlar içindir, yazma zorunsallığı. Bir düşün; ne kadarındasın hayatın, hangi kararı sen aldın; aileni mi seçebildin, doğduğun yeri, ölüm tarihini, sevgilini, hangi eli kullanarak hayata başladığını, boyunu, saçının rengini ve aldığını sandığın tüm kararların hangisi sana ait. 

   Oysa yazabilirsin;yalanlarını. Yalan içinde olumsuzluk barındırdığına dair öğretilmiş olsa da sana; yalanın olmamasında ne yapardın bir düşün. Tanrıya inat; Yalan tanrısı olmak ve yazmaktan başka kalkanın yokken, neden yazmayasın ki? 

   Düşlemek, yalan değil midir? Yalan söylerken de düşlemez misin?

   İyi ki yalanı var etti insan, iyi ki yazarak yalanı yayabildi insan, iyi ki yalancılara inanan ama "yalan" dan nefret eden bir insanlık var oldu.