Çift kişilik hayatlarını tek bir bavula sığdırmış, önümde yürüyen çiftinkinden daha büyük çantaya sığdıramadığım hayatımı arkamdan çekerek, önümde yürüyen çifti izliyorum. Adımlarımı sıklaştırıp önlerine geçmek istemiyorum, onları özenle ve kıskançlıkla izliyoruım.
Bu şehirden gitmek zor gelecek; diyebileceğim ne ait olduğum bir şehrim ne de beni herhangi bir şehre bana sevdirenim oldu, ait olduğumu hissettirecek bir tek kişi. İki hayatı bir bavula sığdırmasak da yanyana aynı yöne giden iki ayrı bavulla aynı düşleri paylaşabileceğim biri.
Gidip, geldikçe; gidip gelenleri izledikçe yalnızlık daha bir hissedilir oluyormuş. Yalnızlığın kalan hali de, yolcululuğa çıkan hali de katlanılmıyormuş. Ne gittiğin yerde bekleniyor, ne ayrıldığın şehirde özlenmediğini bilmek; gitmeyi de kalmayı da aynı derece de anlamsızlıaştırıyormuş.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder