Kıyısında kalmaktan bıktım...
Normal insanlara inat; mutluyken inancım artıyor yaratana, yolunda gitmiyorsa hayatım; küfrediyor veya isyan ediyorum. En incesine dek düşlediğim halde; kuantik evren nedendir benimle uğraşmaktan ve eksiklerimi bulmaktan vazgeçmiyor. Sağımda solumda, sağda solda boş yere oksijen tüketip hayatın enerjisini yok edenlere iyi davranan-Allah ya da yaşam ne derseniz- bana nedense hep eksik yaklaşıyor. Eksik herşey de eksik kalıyorum.
Bazılarına iyi davranan hayat; bir kez karşılaşsak sana sormadan edemezdim; "nerede adalet?"
Yok. Olurunda kanıtlanabilir tek gerçek; adaletin olmadığıdır.
Kıyısına kadar sokulabiliyorum; Aşkın. Aklımdakileri gerçekleştirmeme mümkün olmayan hayatımı inşa etmek istedikçe malzeme yoksunu kalıyorum. Mutsuzlukla lanetlenmiş gibi; kıvrandıkça mutlu olmaya, daha bir batıyorum.
Eksik, kıyısında, istediğini yaşayamayanlardanım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder