Ve birden var edilen sevdanın yıkıntısında bırakmak;farkına varamadığına hükümlü,ağlama heveslisi fikirleri. Sondan başa sarılan filmi anlamaya zorlamak;düşleri bitmiş düşüncelere.
Beyni olmayan yüreklerin;yürekleri olmayan beyinlere hükmi galibiyeti. Fikri olmayan bilgiçlerin;fikirsizliğin bilgeliğine sığınmış ruhlara ilk ve son dersi.
Yokluğu var etmenin yaratıcılığı. Sonsuz kere tarif edilen sevginin;basit anlamsızlığını aydınlatmanın rahatlığı. Katil olmadan öldürmenin;masumluğu. Yaşanmışlara son anda giydirilen daraltılmış aşkın becerikli elleri.
Çekip gitmek için misafirden istenen saygısız izin;ev sahibinin ağzından. Kaybolmak sonra;başı belli,sonu belli sonsuzluklarda. “SEN” demek kendine.
Umutlar büyütmek;tohumsuz,topraksız ve de havasız iklimlerde. Pamuklara sarılı yıkıntıları güneşte bekletmek;yeşerir diye.
“SENİ” beklemek ve “SEN” demek ,“SEN” olabilme ihtimali olmayan herhangi birine.
Ölmek;her doğan günle. Bir demet nergiste bırakmak tüm neşeleri;bir daha geri alamamacasına. Gülün kırmızısından,papatyanın sarısından nefret etmek ve ölümden beter korkmak göğün mavisinden.
Her mutlu çifte ihaneti sormak,mutsuzlara sevmenin en güzelini. Büyümüş göz bebekleriyle yürümek;karanlıklardan aydınlıklara.
Bir kelebeğin en uzun anında yaşamak SENİ ve de bir çınarın en kısa anında kaybetmek
Gözlerinde zaferini görmek,öfkeni,belki acımanı ama kesinlikle sevgini değil. Öfkelenmeden öldürmek,sevmeden sevişmek.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder