Serdim önüne tüm renklerimi;beğendiklerini al diye,beğenmediklerini değiştir diye.Yeter ki yerine seninkilerden koy ama bendekilerden olmasın;senin olsun,senden olsun,bilmediğim olsun,sevmesemde olur.
Alfabemdeki her sessiz harfin üzerinde senin sesin olsun diye sessizdiler şuana dek,sen gel ses ver diye seni beklediler,seni bekledik,bekliyoruz.
Odamın köşesinde,hemen pencerenin önünde;yolumuzu bulasın diye nöbetleşe yanan mumlar senin için hayatlarından vazgeçmekte,aslolan erimek değil,senin yolunda yanıyoruz.
Her gece aynı düşü,daha öncekiler hiç yokmuş gibi tekrardan düşlüyor,her ayrıntısını-bir sonraki gece sil baştan yazacağımızı bile bile- tasarlıyor,seni özlüyoruz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder