Kaç sevgili öldü içimde;elinde solmuş,bir demet çiçekle.Ve her ölenle bir kez daha sana koşmak istedim,ama sen uzaktın;milyon kilometre düşünce hızında.Kimler geldi,geceleri ziyaretime;inanamazsın.Her gelen seni sordu,sustum;herkes anladı ve onlarda sustu,sonra susmalarından rahatsız olup bir mum yaktım ve bir de sigara.Geceydi,zifir karanlıktı her yer.
Elim telefona uzandı;02.02 Aklıma ilk sen geldin,sonra kendime güldüm,aslında daha çok acıdım.
Çay demlemek için mutfağa giderken,hemen kapının kenarında ki sehpaya ayağımı çarptım;kaç kere atalım şunu demiştim sana,sense inadına üzerine bir şeyler koyup işlevsel kılmak isterdin.En son koyduğun-vazo niyetine kullandığın-erlenimde ki kırmızı güller hala duruyor,kurudular senden sonra;sensizlikten.
Gözüm ellerime takıldı;ellerin aklıma geldi,ne severdim ellerini,ne çok öperdim.
Sen olsan çayın önüne,kek falan koyardın:"çok içiyorsun,bari yanında bir şeyler ye de miden asit salgılamasın" derdin.Evet çok içiyorum.
Kaç sevda kaldı geriye,kalan ömrüme sığacak.Kaç sevda daha gerek bana,seni bana unutturacak
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder