Uyurken birine sarılmak istiyor insan;şöyle sımsıcak,kendini huzur içinde hissettirecek güçlü bir kişiliğe mesela.Yanındayken hiç bir tasanın olmadığı,kaygılarının eriyip gittiği,izole bir ortam özlemi.Sınırsız ve de sırsız konuşabilmek istiyor;tüm beynindekileri sifonlayabileceğin,yükten arınmış bir beynin serbest bıraktığı bedeni uykuya teslim edebileceğin bir ana rahmi arıyor çoğu zaman.Sana belki ninniler söylemesi değil aslolan,hırıltılarının ritminde uyuyabilmek,ve seni birinin uyandırabileceği bir gülüş ihtimalinin rahatlığını arıyor insan.
Beraber atan bir kalpten çok seninkinin durduğu mikro saniyelerinde ritim verecek bir başka sesin sahibini bulmak istiyor insan;hep yanında olsun diye.Belki zayıflık mertebesinde bir bağımlılıkla,tedbirin terkedilmesi arasındaki ince çizgide ki huzur anında;umut toplamak istiyor çoğu zaman.
Kaybetmek olmasın,tasa,keder ve de can sıkan ne varsa.Ne gitmek olsun ne de gidenin ardında kalmak;ne yazmak olsun birinin ardından,ne de yazamamak.
Bir kısa hayat ki;en güzelindenolsun; "keşke"siz olsun istiyor insan...
çok güzel anlatmışsın... keyifle okudum...
YanıtlaSil