Umut..."Çok şükür" iyiyiz,mutluyuzlar...Çok iddalı yalancılar;"süper ya,keşke...sende"...Kandırmacalar,kanmalar...
Yer gök kıpkırmızı,adeta kana kesmiş dünya.Dağlar yerlerinden ayaklanmış ama ayakları yok ve de yerle bağlantıları da.Tek bir ağaç,tek bir su görünmüyor.Kimse yok benden başka.Kulaklarımda bir uğultu;şiddetli bir fırtınanın ortasında gibiyim,ya da tam yalıtımlı bir odada.Yapayalnızım,ama sanki biri beni izliyor.
Yer yarılıyor aniden.Ve devasa gövdeli biri çıkıyor.Birden bire duymaya başlıyorum.Sesi korkutucu değil,aksine sakinleştirici ve de huzur verici.Bir el bana doğru geliyor;devasa büyüklükte ama bana dokunsun istiyorum,içimde bir hoşluk,anlamsız bir tarifsizlik hali.
Bir an kayboluyorum,vücudumun alt tarafı yok.Ölmedim ama.Hissedebiliyorum yakınlarımdasın fakat göremiyorum.Bir bakır tepsi.Bir süpürge.Anlamlandırmaya çalışıp,bir işaret arıyorum ama yok;sen de yoksun.hızla düşüyorum,nefesim kesilircesine.Kalbim yerinden çıkacak gibi,dua ediyorum,dua ettiğim için kendime acıyorum.
Bir kız çocuğu,elinde bir kanaryayı tutmuş;kuş ölmüş.Kızı sana benzetiyorum,senin sarışın halin gibi ama alakanız yok.
Her yer kararıyor,bembeyaz bir ışıkla.Gözlerim acıyor o kadar aydınlık ki.Bir an yüzünü görüyorum,çok güzelsin;gülüyorsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder