Her sevme yarımdır,aslında...
Sen birini seversin;O seni bilmez,ama sen sevsin istersin;o seni bilmez,sen bir gün bilinme umuduyla sevmeye devam edersin ve yarım kalır sevmelerin,umutsa alabildiğine bol...
Sen birini seversin,O da seni sever ama,hayat süprizleri ve de zorlukları sever;ailesi seni sevmez ve de dolayısıyla seni istemez.İşte o an sevgiden çok nefret kelimeleri dilde gezinir ve sevda 1/2 olasılıkla yoluna devam edemez...
Sen seversin,O da sever ve bir araya gelmenize hayat müsade eder ama başka bir planı vardır;hayat şımarık bir çocuktur.Belli bir zaman sonra O bir başkasınıda sevmeye başlar,sonra sen eksilirken bir başkası hızla artıdadır.Yarım kalmanın en acıtanıdır...
Sen seversin,O da seni sever ve ne hikmetse bir başkası da girmez araya;ama hayat bu ya rahat durur mu?En zalim yanıyla çeker alır Onu senden,hemde geri dönüşümsüz,hem de en beklenmedik anda,hiç kimsenin düşünmeye dahi tahammülü olmayan şekliyle.Yarım ve de yalnız kalırsın;bu da acıtır belki biraz az belki biraz fazla...
...ama her şeye rağmen yarım olmak "hiç" olmaktan iyidir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder