istikametsiz

...kalabalıkların ortasında sana dokunmak,seninle kalabalıklara inat yalnız kaldığı zannında mutlu olmak

   Herkes kendi benzerini arar aslında,kendimize benzerimizin peşinde farklı olma yanılgısıyla.Beğenilerimiz,kriterlerimiz;aradığımızda olmasını istediklerimiz.Oysa tüm kriterler bizim dünyamızın ürünüdür,ve de biz kendi dünya çerçevemizden hayata bakışlar atarız,baktığımız tarafa bakan bir çift gözdür peşinde koştuğumuz.
   "Bana benzemeyen biri,benim istediğim" dedikçe bana benzemeyeni beğenmemin beklentisinin ne kadar yapay olduğunu unutmak isterim ki kendimi kandırabileyim diye.Kanabiliyorsam kendime,kandırılabiliyor olduğum kadar mutluyum.
   Sen,oysa sen benden farklısın biliyorum.Biliyorum bu da bir yanılgı,ama içimden bir his;yanıldığımın da bir yanılsama olabileceğini söylüyor.Öyleyse sende ki hislerimde doğru olabilirim,bu kez yanılmadığımı kendime kanıtlayabilirim ama öncelikle seni ikna edebilmeli,senle olabilmeliyim;aksi halde seninde ben gibi olduğun kısmında yanılmamış olucam ki yanılmak istiyorum,bu kez sen benden farklı ol istiyorum,ben ise sana benzemeye hazırım ama bu aynı şey sayılmaz