Seni çok iyi tanıdığımı sanıyorum;bu beni korkutuyor,çünkü sende beni tanımışsındır demek oluyor bu.Seni tanımak için verdiğim her çabada bir gizin kalsın,bir gizem olsun istiyorum.
Aynı dili konuşuyoruz,aynı dilde susuyor ve aynı noktaya varmak için farklı yolları kullanıyoruz.Bu seninle olan gizli bir antlaşma adeta.Yaratıcılık adına,bir şeyler katabilmek adına birbirimize.Ve de takrara düşmemek için söze başlarken,bir ipucunda gözlerimizdeki "sen bundan bahsetmiştin" i yakalayıp hemen bir başkasına geçme kıvraklığına sahip olma savunsallığını;birlikte geçen yılların evrimsel kazanımlarımızdan sadece biri.
Uzlaşma yok;çünkü ayrışmada olmadı.Sürekli bir denge halinin iki kefesi misali,belki de "yin" in "yang" ı yada "yang" ın "yin" i gibi.
Ne hissettiğini biliyorum,bildiğimi hissettiğinide.Söze başlama hallerinden çok eminim,ama bilmezlikten gelmek adı konmamış kurallarımızdan bir diğeri.
Dinliyorsan konuşuyorum,konuşuyorsam dinliyorsun;sonra ben.
Aynı titreşimsel düzeyde,farklı tınıların sevdası bizimki.Farklı olmak adına değil,zaten olanın dürüstçe ifadesi adına.
Seni anlıyorum,beni anladığın kadar;beni anlıyorsun,seni anlayacağım kadar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder