itaatsiz!

   Yıllar yitip gitmiş-ki hala gidiyordu- elinde pek bir şey kalmamıştı; saçındaki beyazları, yüzündeki çizikleri ve yüreğindeki sevda arayışlarındaki aşk kırıntıları ya da sonradan dublajlanmış, kıyısından kaçırılmış yazık sevda masalları.


   Aklına bir gece ansızın düşen zehri ve vücudunu sarmalayan etkilerini düşünmeye başladı bu gece. Birkaç akşamdır kaçmaya çalıştığını bu gece ele almaya karar verdi. En azından buna cesaret edebilirim dedi ama pek inanmıyordu kendisine.

   Fişi çekmek! Her çabası sonrası bir türlü elde edemediği ürünlerin neticesindeki başarısızlık hissiydi bu gerçeği haykıran. Ve ağza alındıktan sonra dönüşümsüz bir etkiyle süreç başlamıştı. Sadece detaylardı düşünülmesi gereken; zamanlama ve de şekli.

   Neydi beni buraya getiren diye düşündü bir ara. Ne istiyordum ki şimdi buradayım. Bir anda aklına geçen geceki rüyası geldi; ne istiyorsun? Bilmiyorum dedi yine, içi ürperdi. Belki psikologa ya da psikiyatra gitmeliyim düşüncesi bir an görünüp kayboldular, bulanık zihninde.

   Bazılarına mutluluk doğuştan armağandır, eğer siz mutluluk hediye edilenlerden değilseniz üzülmeyin diyen bir yazıyı okuduğunu anımsadı. Hediye edilenlerden değilseniz; ne demekti, peki hediye edilenler kimlerdi ya da en önemlisi bana niye hediye edilmemişti? Sabaha kadar sürmesinden korktuğundan kestirip attı, zaten bu kadarı bile yeterliydi hatta fazla.

   Fişi çekmeli! Fişi çekmeli!