radyoaktivite

   Gecenin sana ait zamanları. Saatim yok, duvardaki altı çeyreği gösteriyor ki ne zamandır pil alacam diyorum, hep de unutuyorum; aslında işlevinden çok sesi var meletin. Radyo çalıyor, hangi kanal bilmiyorum; müslüm, ferdi ve adını bilmediğim birkaç tane daha. Hepsi ayrılıktan bahsediyor, kimse kavuşamıyor, kadını da aynı dertte erkeği de. Seviyor muyum ben bunları?


   Anason kokususun benim için, sigara dumanına katlanamıyorum ama parmaklarım arasında olması hoşuma gidiyor. Oda havasız, pencere açmıyorum kokun bana kalsın; anason çiçeğim. İçim bulanıyor ya; hasretlik mi bünyeye ağır gelen yoksa etil amin mi enzimleri iş görmez eden emin değilim.

   Pencerenin dışından geçen ayak sesleri, çoğu erkek ve de toy delikanlılar; küfürlü konuşup birbirlerine bir şeyler anlatıyorlar ama bir tek ben dinliyorum.

   Elektrikli ısıtıcı kendini bile ısıtmıyor, dışım titriyor içimdeyse kor bir yangın; sen olsan hasta oluyorsun derdin. Elim telefona uzanıyor; mesajlar/ yeni mesaj yaz/ “seni özledim, lütfen son kez konuşalım bir şans ver…”/ sil/ mesajlardan çık…

   Gecenin senin olan kısmındayım, anasons gibi geçicisin, radyodakiler gibi kavuşulmaz.