Ezberimde kaldığı kadarıyla, yarım yamalak alıntı bir şiiri okuyorum; bayılıyorsun, bense şaşkınım, çünkü benim olmadığının farkındasın. Çiçek almıyorum sana, çevreciliğimle övünüyor, herkese benden bahsediyor övgüler diziyorsun. Hediye kültürüm yok, sen yine de bana bir şeyler alma telaşındasın. Senden önce uyuyor, senden sonra kalkıyorum; şikayetçi olmak bir yana mutlusun, inanması zor olsa da. Bir kez bile: "seni seviyorum" dememişken sana, ağzından düşürmüyorsun adımı, ön ekinde "seni seviyorum" ile.
Şimdi; şiirlerimi dinlesen, çiçekler alsam sana ve de hediyeler, senden sonra uyusam sen uyurken seyretsem seni ve herkese haykırsam seni sevdiğimi... Ama mümkün mü ki, nerdesin?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder