dönüşüm

   Dönmeni ve beni değiştirmeni istiyorum. Belki ilk zamanlar bunu red ettim biliyorum ama o kadar da kötü olamaz, en azından bedeli bu kadar ağır olmamalıydı. Arkandan koşmak istediğim de bile değişmemişim anlaşılan, yoksa koşardım ve koşmalıydım da. Sana kal diyebilecek kadar değiştirmene izin vermiş olsaydım şuan burda olurdun, yalnızlığın bu denli acıttığını öğrenmemiş olurdum. "Ben senden önce bu şekilde yaşadım ve sen beni bu şekilde kabullendin" demek ne büyük yobazlıkmış, şimdi anladım; umarım bendeki yavaş gelişmeyi sende anlarsın.

   Bir şeyler değişti ama; mesela senden sonra hiç yapmadığım onlarca şey yaptım. Ağladım örneğin hem de salya sümük, sana kızlar gibi mektup yazdım, gecelerime uyku ilaçları partner oldu senden sonra; onlara seni anlattım ve dönersen değişmeye söz verdim: "sözünü tutmazsan" diye tehdit ettiler beni, daha az sinirlenir oldum hatta inanmayacaksın çok daha anlayışlıyım; öyle diyor elimde kalan bir kaç dost, seni anlamamamın nedenlerini anladım, kabullendim kendimin katlanılmazlığını...

   Ama biliyorum ki dönmeyeceksin, biliyorum ki değişmiş olman hiç bir anlam ifade etmeyecek; zamanında olmalıydı olması gerekenler,evet biliyorum olmadı. Şimdi bedelini ödüyorsun diyeceksin-evet haklısın ama biraz fazla değil mi?