tamamlanmamış hikaye

   Gözlerini görebileceğim kadar yaklaş ki; dilimi ısıran, sana ait duygularımı söylediğimde duyabilesin.

   Eski ve ömrünü tamalamaya meyil etmiş bir ampülün aydınlattığı(pek aydınlatmak denemez), zaman tünelinde geçmiş yıllara göç etmişlik hissi veren tarzda döşenmiş bir odada, sana bakıyorum, sense yere bakıyorsun. Ciddi bir sohbete girmeye fırsat kollayan ama o anı asla yakalayamayan ürkek iki insanın sıkıntılı, kesik ve sık nefes alışları ve bir de yerimizde kıpırdandığımızda eski somyaların çıkardığı seslerden başka bir şey duyulmuyor. Bir ara pencerenin dışından geçen iki adamın anlık sohbetleri dalıyor içeriye; ikimizde refkleksle oraya bakıyoruz, sonra bakışlarımız birbirini yakalıyor; sen hemen kaçırıyorsun gözlerini ve yere, halıda ki sabit noktana geri dönüyorsun.
   Ben başlamalıyım cümleye, biliyorum fakat gelmiyor aklıma uygun bir başlangıç cümlesi. Saçmalamaktan korkuyorum ki gergin anlarda saçmalarım biliyorum.
   Neden burdayız? Çünkü seninle konuşmalıydım ve her hangi bir yerde bu anı yakalayamamıştım ki, kirası düşük bir öğrenci evinde denk gelmemiz, arkadaşların konuşmamız için bizi yalnız bırakıp markete bir şeyler alma bahanesiyle çıkmaları pekte ayarladığım bir örgü olmasada bunu heba etmemem gerektiğinden emindim.
   Bir ara dudakların aralandığında cümleye gireceksin diye öyle sevindim ki; ilk kez rahat bir nefes çektim içime ama konuşmadın.
   Her an arkadaşlar gelebilirdi, zaman akıyordu ve geldiklerinde benim konuştuğumu varsayacaklarından ve de kutlama havasında davranacaklarından biliyordum; yine de giriş cümlem yoktu. Oysa bu sahneyi binlerce kez düşlemiştim ve onlarca cümlelik, şairlere hatta ödüllü yazarlara taş çıkartacak konuşmalarımda vardı ama hala susuyordum.
   Belki bu saatten sonra; yani konuşamayan benim bu komik yada trajik halimden sonra bir daha asla saygı duymayacaktın ya bana, bu daha çok geriyordu beni. Nerden aklıma gelir bu olumsuzluklar bilmem ki?
   Off, ne olur bir tek cümle söyle yalvarırım tek bir giriş; gerisini ben hallederim söz veriyorum.
   Bir cümle, sadece basit ve tek bir giriş cümlesi...