Kelimeler, kelimelerden cümleler ve cümlelerden ibaret hayatlar. Kendi susan,kaleminin ucunda yüreği atan bir yalnız adam. Gece, çay; mide asidi sevdalar.
Fonda bir garip tını; bünyeye yabancı olmayan ve sürekli bir doz alınmaktan tepkisizleşmiş bir müzik. Yine aynı dostlarla ıslatılan, hep aynı dertler ve hep varılmayan aynı sonuçsuzluklar. Fazla enerjinin kaybına rağmen bir üst periyotta titreşen frekans aralığı.
Uzun kelimeler kadar kısa anlarda huzursal kanmacalar. Okunanlarda yaşanılan sanmak ve kendi hayatına dönmeme eğilimde kaybolmak.
Karışık gerçekten karışık olmanın anlaşılmazlığında hep birini beklemek; bir gün anlayacak biri çıkacak umudu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder