03:03
Umut. Garip bir ekmek sıcaklığına karışmış, sağlıksız margarin kokusu burnumda; çocukluğuma özlem duyuyorum. Ne varsa büyük olma özleminde televizyon filmleri gibi sanıyorum hayatı. Çizgi romanlarım olmadı ama süper kahramanlardan bir kaçını biliyordum; eşkalleri olmasa da onlar gibi olacaktım.
Geceleri sadece annem oluyordu baş ucumda, babamsa çoktan yatağına girmişti ve ben babam yaşlarında kendimi düşlüyordum; şimdi olduğum yaşta.
Garip. Şimdiye yüklediğim her çocuksulukta masumiyetlerimi öldürmüşüm, vicdan denen olguyu bilmezken şuan en büyük zanlısı olmuş bir mahkum gibiyim. Biraz babam, çokça mahallenin sevilmeyeni ve de en nefret edilen akraba karışımı bir kişiliğin içinde kalmamış süper kahramanları hala beklediğim geceler yok değil.
Çocukkken sevda olmaz ya da sevda başka bir isimde ya; ben hatırlamıyorum. Komşu kızı vardı. Evcilik oynardık; evlilik sevda mıydı hala sorarım kendime ve de merak ederim; komşu kızı sevdi mi başka birini benim evcilik oyununda ki kocasıyken beni sevdiğini söylediği gibi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder