Kumsalda, ayaklarım kumlara batarak ve her an değişen farklı düşüncelerle yürüyorum. Güneş neredeyse yarısı denize batmışken, tümden kızıla kesmiş haliyle ufuk çizgisinde bana eşlik ediyor. Bense seni sensizlikle aldatır gibi, suçlu hissediyorum kendimi.
Daha evlenmeden; evliliğe hafta içi tatil günleri düşlüyorum.Seninle yaşamadan ayrı bir evin hayalini kuruyorum; ara sıra yalnız kalmak ve de yazabilmek için. Gözümün önüne, gözlerin geliyor; bu kararıma verdiğin şaşkınlığınla yarışan tepkin.
Garip diyorum kendime, gerçekten garibim; iyi ki sahilde yalnızım ve iyi ki kendine gülüp kafa sallayan beni gören biri yok. Kumsala oturup güneşin son vedasını izlemek istiyorum. Arka cebimden, otururken rahatsız eden cüzdanımı çıkarıyorum; içinde tek bir resim dahi olmadığını farkediyorum. Geçmişinde onca isim taşıyan birinin cüzdanında tek bir resim dahi yok. İçim bir garip oluyor;kendimi daha bir yalnız hissettim galiba.
Kumsalda neden yalnızım ki; bunu ben mi istedim yoksa...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder