Her giden de seni suçladım, her özlemde sanaydı sitemlerim, her ayrılık hikayesinde sen vardın, her başarısızlığımın nedeniydin. Oysa; hiç biri senin suçun değildi ve bir tekinde dahi sen yoktun; seni sen yapan da, sana kattıklarıyla hayatında anlam arayan da bendim.
Ne birini özledim, ne de özlenebilecek herhangi birini sevdim.
Biri olsun istedim; peşi sıra özlemle yazabileceğim, biri olsun istedim; ağladığımda ya da bir bardak alkol aldığımda anlatılabilecek melankolik hikayelerimin acıtan kahramanı olan, hep istedim; yazdıklarımdan çok daha fazlası olan biri olsun ve de hayatımda olsun...
Hepimizin aradığı da o sanırım. Oydu ya da o, bilmiyorum. İçlenip de adına sayfa sayfa yazı yazabileceğin ya da içip içip uğruna ağlayacağın, dilindne düşüremeyeceğin, göz yaşına değecek birisine sahip olmak hayatında.
YanıtlaSilAma zor, gerçekten de zor. Hak verdim.
Umarım bulursun tabii, umutsuz hayat mı olurmuş. :)