karışık

   Zihnimize kazınan her bir resim için bir hikaye veriliyor ömrümüze. Sonra hikayelerin sonunda; "karar senindi, sen böyle istedin" deniyor ve tek tek elimizden alınıyor ne varsa bizi mutlu eden. Beynimizde askıda kalıyor görüntüler, sesler, sözler.

  
   Farkettin mi gittiği mi sevgili? Gideli olmuşken hayli zaman; bedenimi yanında bıraktım. Soluk alışlarını ruhumda hissedebiliyorum hala, peki ya sen dokunabiliyor musun ruhuma; bakışlarınla, konuşmalarınla? Unuttun beni öyle değil mi? Beni unutmanı söylediğimi, hatırlamana çok sevindim. Devam et sevgili; beni unuttuğunu dahi unut ki sen beni hatırlamadıkça,ben senin yanında daha uzun kalabileyim.

   Hafızalardaki resimlerin hikayelerini yazan, resimleri tasarlayanla aynı kişi değildir. Biri bir hikaye yazar, bir diğeri resimleri yapar; kişilerle öyküler rastgele seçilip eşleştirilir. İyi uyum nadir mutlulukları, geri kalanlarsa sonsuz mutsuzlukları yaratır.