Ne Gerek Vardı?

    ...her ateş ardında kül bırakmalı.

   Aradan geçen zamana inat, semizleşmiş intikam hissiyle vurmuş parmaklarını bilgisayarının tuşlarına. Saat sabahın altısı, günlerden pazar.
   Önce eskiyi hatırlatıp, yavaştan alıyor ve anımsatıyor kendini; şok olmuş hafızana, şüphe bırakmaksızın. "Evet, O" diyorsun, eminsin cümlelerinden ama "neden" sorusu geliyor peşi sıra; aklına.
   Başlıyor yılların birikimi, kor ateşler misali üzerine yağmaya. Ne incitir seni diye uzun uzadıya düşünüldüğü belli cümlelerin sırasında. Belki sabahın o saati olmasının anlamı da; yeterli emekle işlenmiş ama erken saatlerde başlanmış yazıya.
   "Sana aşık değilmişim aslında, yanılmışım" diyor, paragrafın başında; şaşıyorsun cümlenin pervasızlığına. Okumak istemiyorsun, az da olsa saygınlığı kalsın sende istiyorsun. Üç yıl da hiç mi anlamaz insan, binlerce sevişmenin adı ne olur o zaman. Dilin dönmüyor, paylaşamıyorsun hiç kimseyle için acımıyor belki ama üzülüyorsun çocuksu intikam dürtüsüne.
   "şimdi doğru insanı buldum, aşkı onunla öğrendim" diyor ya,elinde olmadan gülüyorsun. Benimleyken de bunları duydum demek geliyor içinden ama kime? "Sen benim ilkim oldun, son da sen ol istiyorum" deyişini hatırlamıyor herhalde ya da "biliyorum benden ayrılıp, bir başkasını bulacaksın, nasıl miden alacak, nasıl sevişebileceksin bir başka tenle" demişti ya; bak şimdi bir başkasıyla sevişmelerini haykırıyor büyük harflerle. Ben yazsam ne derdi demekten alamıyorsun kendini.
  
   Onca özenli kelime ve de imla hatasız yazılmış, yazık bir emek şaheseri maili okurken; "NEDEN, NE GEREK VARDI?" demekte haksız mısın?