Mavi(sen ısrarla yeşil desen de bana mavi gibiler) gözlerinden benden uzaklara bakıyor gibi, içimden geçip bir başkasını izler gibiler. Düşüncelerini okuduğumu farkettiğin anlarda, düşünmemek için uğraştığın her ismi net okuyabiliyorum. Acımıyor içim; çünkü sen bile henüz bilmiyorsun gitmek istediğini, bir başkasının olacağın ana şimdiden benden gitmelerle başladığını.
Sevdiğin adamı ilk günümüzün gecesinde kaybettiğinden habersizsin. Beni kaybedeli beri, kaç benle tanıştın saymadığını okuyabiliyorum henüz bulanmamış zihninden. Hayran bakan mavi(yeşil dedirtemeyeceksin) gözlerinde ki kendimi kıskanıyorum, öfkeleniyorum O olamadığıma; bilmiyorum belki de O olmak beni geriyordur. Karışığım sana.
Dinlediğim müzikleri benden çok seviyor, izlemek istediğim filmleri benim zihnimle kendi ellerinle seçiyorsun; benim yerime düşleyip kalp kırıklarıma ağlayabiliyorsun; ızdıraplarım sancı olup seni yatağa düşürse de hala gülümsüyor gamzelerin, ışıldıyor mavi (hayır yeşil değiller,eminim)gözlerin.
Anneler günü anneme beni unutturyorsun; babalar gününde de babama unutturacaksın biliyorum. Ne anneni tanıyorum, ne de tanımak istediğime eminim; tanısam da sende biliyorsun ki annenin anneler gününü kutlayacak biri değilim.
Hayatıma demirlemişsin, bense; su almış, batmak üzereyim. "Önce sevgililer, sevdiğini sanıp sonuna gidenler! Filikalara..." diyip hayatına kurtarmana çalışmak istiyorum; gitmeyeceksin biliyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder