II.roman'dan...

Dost nedir, kime dost denir? Arap bilmezdi bunları, böyle konular konuşmazdı benimle asla. O kendi dünyasına ya seni almıştır ya da almamıştır, başka türlüsü yoktu hiçbir zaman. Beni hayatına aldın ya Arap; kıymetini bildim mi? Hayır!

Kaç dostun vardı, kaç kişi için ne bedeller ödedin. Biz senin için ne yaptık, ne yapabildik. Sen giderken bile yanında olmadık. Peki ne içindi seni yalnız gönderişim; ölüme. Bir kızdı, evet lanet olası bir basitlik anımdı. Lanet okuma derdin şimdi olsan ama yoksun ya; lanet olmasında ne olsun artık.

Arap; sen gittin ya, ben mutlu olurum sanma. Eksiktim sanırdım, asıl sensiz eksikmişim. Beni hayata tutunduran senmişsin de bilememişim. Hiçbir zaman mutlu hissetmedim kendimi, bu vakitten sonra hiçbir duygu hissetmez bu hain dostunun yüreği.

Mezarına bile gelmeye tutmuyor yüzüm, ne olur kızma bana. Biliyorum sen ağaç dikmemi isterdin ama nasıl yüreğim el versin; acını hissetmedikçe yapabilirim sanırdım, şimdi biliyorum ki yapamam Arap, yapamam.

Kimden hesabını sorayım, intikamını kimden alayım; bunu da yapamam. Sen olsan yapardın, sözünü tutardın ama ben korkağım; hiç söylemedin ama biliyordun, ben korkağın tekiyim; ne öcünü alabilirim ne de seni unutabilirim; arafta ezik biri olur kalırım, hep olduğum gibi.

Keşke seninle konuşmalarımızda biraz sussaydım da sen konuşsaydın. Anlatsaydın hayatını, içindekileri. Seni biraz olsun tanısaydım. Ne geçmişini bildim, ne hislerini. Bir dost bilmez mi bu dediklerimi, bir dost nasıl olurda tanımaz dost dediğini. Ben böyle biriyim işte, Arap. Hayatta hep kaybeden olmuş, ezik, korkak biri. Ama anlıyorum şimdi; kaybetmek buymuş meğer.

Elveda Arap, elveda gerçek dost. Bu korkağı unutma, beni oradan da korursun biliyorum, ben seni koruyamadım be Arap.