Yeniden

   Yeniden başlamak ne diye; umut mu yoksa aramaya cesaretimiz olmayışından mı?

   Aynı serüveni yeni baştan almaktan yorgundu. Hep farklı başlangıçlar deniyor ama aynı sonu, aynı süreç sonunda yaşıyordu. Değişime direnmezken, direnen değişim hayatına bir türlü girmek istemiyordu. Ama vazgeçmek mümkün olamıyordu; çokça istiyordu vazgeçen olmayı, beklemekten kurtulmayı. Acıtıyordu arayış, daha çok acıtıyordu hiç bir şey yapmadan kabullenme.
   Yorulmuştu, cümleler ve cümlelere verilen tepkilerden; gelenin birlikte kalacağı zamanı, ömürlerini tahmin edebiliyordu. Karşındaki kendini ifade etmeden, yıllardır tanıyormuş gibi olmaktan nefret ediyordu. Eskiden seviyordu; insanların sustuklarını okumayı.
   Geçen zamanla "neden olmuyor?" sorusunun cevabını biliyordu artık. Gençlik cesaret demek değildi; bilinçsizlik kaynaklı hesapsızlıktı.
   Kim hayatında onca veri varken hala pembe düşleyebilirdi ki?Kim  hiç olmamış sayabilirdi, tecrübe denen acılarının izlerini.
   Yeniden başlıyorum; yorgunum; umutlu olmalıyım; tecrübelerime odaklanmalıyım. Mutluluğu bulmalıyım artık; sadece mutluluğu.