Evveliyatımdan da evvel

   Senden evvelkileri nasıl unutamadıysam, seni daha zor unutacağım. 
   Senden evvelkileri unutmaya gücüm ne denli yetmediyse, sen daha zor olacaksın.
   Senden evvelkilerde gençtim, şimdiden çok daha dirençli.

   Bir iz kalacak, yüreğimde. Kabuklarını tekrar yırtıp yeni kanamalarım olacak yüreğimde. Unutacağımı söyledim ama yalandı; sende bildin ardımdan bakarken. Sevişmelerimiz yalanmış, yaşadıklarımız ve hatta yalanlarımız dahi koca aldanmalarmış meğer. Yalnızlıkmış bize kalan; koynumuzdan çekip gitmemiş olan.
   En vefalım oluvermiş yalnızlığıma geri dönmem gerekliymiş şimdi. İncinmiş olsa da kabul edecektir beni; O'nu seninle aldatmış ve sana bir daha dönmem asla desem de o beni bekler bilirim. Sen de bildin miydi ona döneceğimi.
   Oysa kül olmadan evvel ne çok umut taşımıştım sana. Sende yeşermek için tüm tohumlarımı serperim sanmıştım bereketli topraklarına. Birliktelik besler onları sevginle sanmışım da ne yanılmışım; ne çok yalanmışım.
   En ızdıraplı yangınlar alsın beni o halde. Cehennem varsa, gideceğim yer olsun; sensizlikten de beter, senin olma yalanına inanan iyimserliğim yok etsin kendiyle beraber beni de. Kendi içime döneyim bir karadelik misali ama sen uzak dur; yine de kıyamam sana.
   Yoruldum; yorgundum senden evvel de. Suçlamıyorum seni, ben buydum; üzerimde lanetimleydim sana gelirken, sana da bulaştırdım affet beni. Ben sensizlikle kendimi yıkarken, sen küllerimden yeniden var ol; ben senin yükselenlerinle mutlu olurum, giderken sonuma...