Yıllar sonra; bugün

   "senin için her şeyden vazgeçmeye hazırım, gel benimle". Kız uzun zamandır beklediği kelimeler karşısında şoktaydı. Başka bir zaman başka bir mekan da olsaydık diye geçirdi içinden ama ne bunu ne bir başka duygusunu belli edemezdi, etmedi de.
   "rica ederim, ne yapıyorsunuz. Siz de bend de evliyiz unuttunuz mu?" evet yıllarca susmuş ve evlenmişlerdi; suskunluklarını arttıran insanlarla. Rutine bağlamışlardı hayatlarını, gecikmiş olan cümlelerin kurtarmaya yetmediği yanlış insanları da mutsuzluklarına katmışlardı.
   Oysa kız deli gibi hayrandı, erkeğe hayran olan her kadından defalarca farklı olduğuna inanarak. Ben diğerlerinden farklı görüyorum onu derdi kendine, belki öyleydi de. Erkek toplumsal kaygılarla susmuş, susmuş ve olgunluğun umursamazlığı ya da hayatın giden kısımlarının artık anlam ifade etmediğini anladığı noktada kıza açılmaya karar vermişti. Kararlıydı; her şeyden vazgeçecekti, her şeyden.
   Kız yıllarca düşlerini kurmuştu bu anın ama bir an da toplumsal ayıplar baskın gelmişti ya da... Evet ya da Tanrı kanamıştı; O göklerle denk giden adam kendine diğer erkeklerle aynı cümlelerle yakınlaşmış ve "...senin için herşeyden..." demişti. diğerleri de bunu söylememişler miydi? Pek farklı değilmiş dedi kendince, demek her erkek aynıymış; birinin diğerinden fazlası sadece ambalajıymış.
   Yanıldı, kız...
   Sustu tekrar erkek...
   Kız sıcaklığı geçen günlerin peşi sıra her kapıda, her telefon sesinde O'nu bekledi...
   Adam cesaretini yitirmekten öte; ısrarcı olan erkeklerin seviyesine inmemek adına radikal kalma yemini etti. Izdıraplı olsa da, yalnızlıkla cezalandırılsa da... Sustu...
   Kız bekledi, sustu...
   Erkek sustu, beklemekten vazgeçti...