gelgit

   Benim gibi düşleyenler için yazıyorum. Deli gibi yağan karda, aşığının ellerini kendi elleriyle ısıtan maşuğu işliyorum, motif motif, rengarenk. Ayrılığı iliştirmiyorum, asla, hiç bir ilmeğe.
   Ya benim gibi düşlemeyen ama benim gibi yaşayanlar...
   Onlar için sadece dua edebilirim; kendim için ettiğim hiç bir dua kabul olmamış olsa da.
   Hayat reel, düşler ise katlanmanın en elzem ilacı. Düşlemekten ben dahi hiç bir realist ya da karamsar vazgeçmemeli. Yaşamaktan vazgeçmek imkansızsa, düşlerde yaşamla sürmeli ve hatta belki ölüm dahi düşle işlenebilmeli.
   İyimser miyim bugün? Bilmiyorum. Kim bilir belki de reel dünya yalandan iyimserliği iyi niyetten saymaktadır... Kim bilir...