yol(cu)luk hazırladı; hayat

   Bırakıp gidiyordu, bir kez daha. Oysa kök saldı sanacak kadar uzun kalmıştı bu kez. Ama köksüzdü. Yaşıyor ama sabit olamıyordu, normal olamadığı gibi.
   Bu kez de nereye olduğunu bilmeden, sadece gidiyordu işte. Bu kaçıncı can suyunu emişiydi, ruhunun; ruhu kalmış mıydı ki?
   Hayat kapıyı çalıp kaçmıştı yine, açık kalmış kapıdan girenler hemen çıkabilsinler diye.
   Çöle yağan yanlış yağmur misaliydi umutları; hiç bir yeşertmiyor aksine var olan sistemi yok eden bir sürpriz yapıyordu.
   Tek umudu; unutmak oluyordu. Ardında bıraktıklarını, gittiği yerde varacaklarını ve en önemlisi yine gidecek olacağını; unutmalıydı.