Kar soğunun ısıran acısına inat,ellerimi ovuştuyorum ve de nefesimin yalancı anlarında ısındığımla avunuyorum seni beklerken.
Burnum kırmızımı göremiyorum ama senin kinin kırmızı olduğundan eminim;tabi görebilirsem ki çok istiyorum.
"Söz verdiğimde gelirim" derdin ama yoksun,ben içinde sen olan her cümleyi söz olarak algılıyor ve de saatlerce soğuk beklemeyi göze alabiliyorum yeter ki içimdeki yalnızlık-sensizlik- dışımda üşüyen yanlarımdan daha çıok acıtmasın beni.
Ayaklarım ıpıslak ama içimde bir deli sevinç var sanki şimdi köşeyi döneceksin gibi...Vücuduma hakim tek his;umut ve sevinç,diğerini anmak ya da hatırlamak istemiyorum.Hani sen derdin ya "iyi düşün iyi olsun" evet dinliyorum seni,ve de bekliyorum.Varsın karlar yağsın her yana,buz tutsun her adımım ama yollar kapanmasın sakın.
Sanırım uzadıkça uzuyor bekleyişim;sen değilsin beni bekleten bundan eminim,sadece soğuğun algısallığımı donduran yanılgısındayım ve zaman aslında tüm göreceliğiyle bana karşı duruyor ama ben umudumla burdayım,seni bekliyorum.
Yine mi kartopu oynayan çocuklar.Nasıl bir sevinç olabilir içinde savaş olan ve de silah niyetine kullanılan kar,ama sende severdin ya oynamayı bende seviyorum ve de seni elimdeki kartopuyla bekliyorum;varsın dondursun ıslak kartopu elimi.
Köşedeki kafedemi beklesem,bu arada sıcak bir çay içsem belki birkaç tane,nasılda canım çekti;yok olmaz ya beni göremezsen bu soğukta,afetmem kendimi,sen rahat ol ben bekliyorum seni,varsın çayı sonra içelim.
Mutlaka işin çıkmış olmalı,yoksa bekletmezdin beni.Şimdi seninde üzüldüğüne ve beni düşünüp kendine kızdığına eminim.Rahat ol,üzülme bu benim seçimim ve de benim mutlu ritüelim;her zaman her hava da ben beklerim seni;yeter ki gelme ihtialin terketmesin yüreğimi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder