iki;ayrılık,bir;yalnızlıktır

Her zaman,her yerde; hiçbir zaman,hiçbir yerde...

Senden söz ettiğimiz zamanların varlığıymış beni hayata bağlayan. Sana dair cümleler kurarken,imla hatalarına dikkatle;seni yazmakmış,mekansız ortamlarda havaya asılan söz dizelerine ve de dinleyenlerin niceliklerinden çok nitelikleriymiş beni dinç tutan. Sen kelimesinin,en anlatılmaz halini,inadına anlatma gayretiymiş beni ben yapan.

Asla kabullenmeme imkansız bir doğruymuş,kendine dost diyen cellatlarımın ağızlarından damla damla sızan irinler. Bizi bilmeyenlerin,bizi;ben ve sen yapma,beni tanımayan senle,seni tanımayan beni yaratma arzularımıymış; "artık iyileşmelisin" riyakarlıkları.