hükümsüzüm

   Bir bankda,bir başıma denizi izliyorum,aklımda;geçmiş,izler ve de hayatımdan geçip gitmişler,dilimde tek kelime ile birleşik "keşke" ler,yüzümde bir mide kanaması sancısı,biraz da soğuktan ürpermiş dudaklarımın kırılganlığı.Gözlerim denize değilde yere odaklanmış,yerde bir bira şişesinin kırık parçaları,midye kabukları-karıncalar iş başında.
   Elimde telefon,diğer elimde çikolata-endorfin takviyesi- üşüyorum.Şuan beynim kimden bahsediyor takip edemiyorum ama sen de varsın bahsedilenin yanında;ya senden başlayıp ikinciye geldik,ya da sana gelmek için önceliği ona verdik.
   Yaş dediğin ardımızda bıraktıklarımızdan çok;yanımızda taşıdıklarımız.Ne kadar keşken varsa o kadar yakınsın sonuna,yani yaşlısın.
   Tek bir başarımın dahi olmadığı bir rol karakteriyim,kendi hayaımda dahi figüranlığı beceremeyen.Bir anlatıcıyım sadece,tek kelimem var: "keşke..." sonra biraz suskunluk sonrası tekrar: "keşke..."
   Yazma çabasındaki devinimlerle,aldatılmak için arkadaşların yalanlarına muhtaç bir eziklik halinin imla hatasıyım.Özne belli,yüklem belli;ne nesneye ne de tümlece gerek var.