Her şey bir gün biter,bu bir kanundur;eleştirmek ya da yargılamak güçsüz iradelerin haddi olmaz,olamaz belki.Ama...Her şeyin bir tarzı olmalı,ve de bir insani yanı.En azından yaşanılanlara saygı duyabilmeli insan,di mi?
"Haklısın kardeşim,de benim anlamadığım.Ne zaman söyledi sana bunu,yani siz beraberken mi yapmış.sen nasıl öğrendin?"
"Bir kaç gündür telefonuma cevap vermiyordu,sonra bir gün telefonu açtı ve tanımadığım birinin tanıdığım bir edasıyla cevap verdi.O an hissettim ama hissettiklerimden çok başkaydı,asla tahmin edemediğin ve olmamasına dua ederken kendinin dahi inanmadığın bir yıkımı içimde hissettim.Bir şeyler koptu ama yine de lanet bir umuda sarılma zayıflığımla konuşmaya çabaladım.Ne dediysem,o olmayan biri gibi cevap verdi.Seni görmeye gelicem dediğimde sen bilirsin,diyip telefonu kapattı.Hiç kapatmazdı...
Evine gittim,geeceğimi söyledim ama ne zaman olacağını belirtmemiştim.Kapıyı çaldım,açtı.Yüzüme baktı,dudakları yara içindeydi,üzüldüm;üzdüm de benim yüzümden mi bu halde diye. İçeri almayacak mısın dedim: 'sen aşağı in ben geliyorum' dedi.Bende indim.Apartmandan benden sonra biri çıktı,hızla durağa gitti,hissettim,kafamı kaldırıp penceresine baktığımda o pencereden gidenin arkasından bakıyordu,giden de bana!Eve geri çıktım,kapıyı çaldım:'kim o' dedi,ilkinde demediği halde.Ses çıkarmadım daha doğrusu çıkaramadım.Açtı kapıyı.
Nasıl yaptın dedim.Hiç inkar etmeden:'beni sen mecbur ettin ' dedi.
Hani benden başkasının kokusuna tahammül edemezdin,hani ilk kez dudaklarıma değen erkek teni sen oldun bir başkası asla,ölürüm de asla olmaz derdin,Ve böyle anlarda hep ağlardın.Bende saçmalıyorsun,neden böyle şeyler düşünüyorsun diye seni teselliye çabalardım.Çoğu zaman beni tehdit ederdin hatırladın mı:'benim hayatımda ilk sensin sonda sen olacaksın,yoksa' derdin,ben gülerdim.Ciddiydin yada ben aptaldım.
"Ben seni aldatmadım,sen beni mecbur bıraktın"
Öylece baktım yüzüne,ellerim titredi,sesim hatta nefesim kesildi bir an.Gözlerimin yanmaya başladığını hissettim ve yutkunamıyordum.Kaybolmuş gibiydim.Ne cevap verebiliyordum ne de artık anlamı vardı.Bitmişti.Hem de asla tahmin edilemeyen bir iğrençlikle.
Arkamı döndüm ve aşağı indim,arkamdan:"beni korkutamazsın" dediğini anımsıyorum.Korkutmak mı?Neden söylediğini anlamadım.Sonra söylediklerini de duyamadım.Kalbim kulaklarımda atıyordu,göğsümün üzerin de ağır bir ütü varmış gibi hissediyordum.Ölmemiştim ama cenazemdeydim.
"şimdi neden bunu anlattın ki dostum,ne güzel iyi anılardan bahsediyorduk.Neyse boşver unut gitsin.İğrenç biriymiş diyelim"
"Bitmesi gerekiyorken,acı çekmemek olmaz.Güzel anılarla beslenen,son bulmaz.Bırak da anlatayım.Yardım et ki seninle beraber onu anılarımda öldürüp son verelim bendeki izlerine,onun beni yok ettiği gibi"
"Şey sen bilirsin,sen öyle diyorsan.Dinlerim ben.Anlat eğer rahatlayacaksan ve bu son olacaksa dinliyorum"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder