göçebe

   Boğazıma düğümlenmiş hayat kırgınlıklarını akıtmak istiyorum; kürtçe ağıtlarla, bağıra bağıra ağlamak istiyorum.
   Sözlerini bilmediğim, yabancı şarkılar gibi sana türküler yakmak istiyorum; içinde sevdalık olan, kavuşmak olan.
   Yazmak istiyorum hiç durmadan; sözleri yetersiz, devrik cümlelermiş umursamadan sayfalarca yazmak istiyorum varsın kitap olmasın; bir sen okusan kafi bana.
   İçinde "Sen" olan cümleleri dost yüreklere; çimlensin,sana çiçek olsun,ben koksunlar diye ekmek istiyorum.
   Koşmak istiyorum; kaslarım yanıncaya, soluksuz kalıncaya kadar ama sonunda sen ol istiyorum.
   Sen susma ama, konuşmasan da gözlerin ulaşsın bana; ben anlaşırım onlarla. Sesin ulaşmadığı, gözlerini göremediğim zamanlarda yaz bana; yazılarında izler bırak ben ardın sıra toplarım ama mutlaka yaz bana, benden işaretler de olsun ki bileyim ve artık suskunluğuma ağlamadan, dostlara anlatamamanın ezikliğinde umutsuzluklara mahkum olmadığımı bileyim. Senin beni sevebileceğini hissettiğim gibi, yanılmadığımı göreyim istiyorum...