hayata dair

   Hiç bir zaman gelmeyecek birini beklerken, sizin gibi bekleme salonunda bulunan her hangi birinin sizinle tanışma girişimini değerlendirmeyen biri misali benim hayatım. Beklenen gelmeyecek, beklemek hiç bitmeyecek.
   Kaçırılmış fırsatklar, yitirilmiş bir geçmiş ve kurulması muhtemel olmayan bir gelecek. oysa düşlemek gerekti; öyle yazıyordu kitaplar ama düşlemek için inanca gerek olduğundan söz etmiyorlardı.
   Ardımızda kaç kişi kaldıysa, yarısı kadar bile karşımıza çıkmayacaktı bir daha. Dökülen saçlarının yerini yenilerinin almayacağı gibi. Her saç teli seni terkederken bir çizik atıyordu yüzünün her hangi bir bölümüne; kimi zaman gözlerinin etrafına, kimi kez alnına derin bir yarık.
   Düşler yaşlanmazdı; düşlerde yaşlanılmazdı. Aynada gördüğün bir film sahnesiydi, senin yansıman olamazdı. Sokakta senden büyüklere amca demek kolaydı; sokakta sana maca denmesi ise asla gelmeyecek bir zamandı.
   Senden küçük kardeşinin bile çocuğu olmuşken sen baba olamazdın; daha erkendi. O büyük bir sorumluluktu sense sorumluluk için toydun. Dostların sayısı artar sanıyordun, oysa dostlar; dizi izleyen, eşlerinin ailelerini ziyarete gitmekten seni unutmuş olan yabancılardı artık.
   Hayat sana ne vermişse geri alıyordu; vermediklerini de...