"Götür beni" dedim yola, "nereye" dedi. "nereye istersen, sen bilirsin" dedim. "ben bir yere gitmem, giden sensin; kararı da sen vermelisin" dedi. Utandım, kararsızdım.
Yardım etsin istedim, herhangi biri. Kimse gelmedi, ben de beklemedim. Bildim ki beklemek, yollarda olmak demekti; umut uzun ama çok uzun bekleyişlere gebeydi ve ben de kısa bir ömürden ötesi mevcut değildi.
"Sevgilin var mı" diye sordum yola, güldü; çok acıydı gülüşü, pişman oldum. "sevgilim olmadı hiç, sevglilileri ayırmaktır benim kaderim" dedi, kendimi düşündüm ve bir de sevgili(?) mi.
"en sevdiğin hangisidir; giden mi yoksa gelen mi?" dedim. Sustu, cevap bile vermedi. Bende sustum.
" her defa sadece bir kezdir" dedi. Ne demek istediğini bildim. Tekrarı olmaz diyecekti, susmasını istedim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder